Gün içinde onunlayken bir an geliyor, bana hep onu ilk gördüğüm anı hatırlatıyor. Hayatımda hiç bu kadar üzgün bir yüz görmüş müydüm daha önce diye düşünürken kendimden geçtiğimi anımsıyorum.

Hayır film karelerinde bile böylesini görmemiştim,  görmemişsinizdir;  O… onun yüzüne biranda bir çöker!; aman ya rabbim!; sizi olduğunuz yere çiviler, hareket edemezsiniz, sesiniz soluğunuz kesilir, nefes almaya utanırsınız.

“pure sadness”

İlk acınızı hatırlamaya çalışırsınız.
Nafile.
İlk acılar ve tüm acılar kifayetsizdir artık.

Orada duruyordu pencerenin önünde, ters ışıkta…

Olmayan yüzü hafızama kazındı o an.

Artık unutmam mümkün değil.

Yaklaştım.

Yüzü var oldu o zaman.

Gülümsüyordu.
sıcak ve aydınlık.

Nafile.

Artık unutmam mümkün değil.